Անգլիացիներ

Այսպիսով, անգլիական խառնվածքի բաղադրիչ մաս են կազմում անգլոսաքսոնական գործնականությունը, կելտական երազկոտությունը, վիկինգների ծովահենների  քաջությունները  և  նորմանների  կարգապահությունը: 

Ազգային բնավորությունը կենսունակությունն է: 

 

Այսպիսով, այս ժողովրդի առաջին և ամենաբնորոշ գիծը կայունությունն ու հաստատակամությունն է, որոնցով պայմանավորված է նրա անհատականությունը: Անգլիացիների հետաքրքրասիրությունը թույլ է տվել յուրացնելու  այն լավագույնը, ինչը բնորոշ է մյուս ժողովուրդներին, բայց, միևնույն է, նրանք հավատարիմ են մնացել իրենց սովորույթներին: Չի կարելի պնդել, թե, իբր, անգլիացիները երբեք չեն փոխվում: Փոփոխությունները տեղի են ունենում միշտ, բայց անգլիացիները ավելի պահպանողական են  այդ տեսակետից: Անգլիացիները սովորաբար բարձրահասակ են, լայն դեմքով,  շիկամորուս են, կապույտ, անհաղորդ աչքերով: Կանայք տղամարդկանց նման բարձրահասակ են, մեծամասամբ`   արտահայտիչ դեմքով: Ոչ մի ցուցադրական բան չունեն: Նրանք ամենից շատ և ամեն ինչից առաջ ապրում են իրենց համար: Բնականից հակված են կարգապահության, հարմարավետության: Գերադասում են թարմ կոստյում, հարուստ գրադարան, լավ տրանսպորտ: 

 

Ոչ մի ժողովուրդ այդքան պահպանողական չէ,այդքան հավատարիմ չէ իր ավանդույթներին, որքան անգլիացին: Եթե ավանդույթը գոյություն ունի, ինչքան էլ տարօրինակ լինի կամ ծիծաղելի, ոչ մի կիրթ անգլիացի չի համարձակվի այն խախտել: Չնայած անգլիացին քաղաքականապես անկախ է, նա խստորեն ենթարկվում է հասարակական կարգին  և կառչած է ավանդույթներից: 

 

Ցանկացած անգլիացի, որտեղ  էլ ապրելիս լինի, կրում է իր ազգի դրոշմը: Ֆրանսիացուն դժվար է երբեմն տարբերել իտալացուց կամ իսպանացուց, բայց անգլիացուն դժվար է շփոթել որևէ մեկի հետ: Ամեն տեղ նա իր տանն է`   իր անփոփոխ ազգային ավանդույթներով, իր վարքի նրբերանգներով, ոչ մի դեպքում նա չի փոխում իր ավանդույթները: Սա ինքնատիպ, ամբողջական բնավորություն  է:

Անգլիացին շատ փառասեր է: Նա համոզված է, որ իր հայրենիքում ամեն ինչ լավ է: Ինքնավստահ է, դրա համար էլ նա արտասահմանցիներին նայում է երբեմն ցավակցորեն, երբեմն էլ`   արհամարհանքով: Այս թերությունը անգլիացիների մոտ երևան եկավ  շփման, հաղորդակցման բացակայության արդյունքում և մյուսների նկատմամբ իր առավելության գերագնահատումից : 

 

Փողը նրանց  կուռքն է: Ոչ մի ազգի մոտ հարստությունը այդքան հարգված չէ: Ինչ դիրք էլ, որ նա գրավի հասարակության մեջ`   գիտնական, դատավոր, քաղաքական գործիչ, ամենից առաջ նա բիզնեսմեն է: Անգլիացիների առաջին հոգսը, որքան հնարավոր է`   շատ կուտակել: Բայց կուտակելու կիրքը, փողամոլությունը չի նշանակում, որ անգլիացիները ժլատ են. նրանք սիրում են ապրել հարմարավետ և ըստ պահանջի: Անգլիացիները շատ են ճամփորդում և միշտ աշխատում են տեղեկացված լինել, բայց քիչ են մտերմանում այն քաղաքների ժողովուրդների հետ, որտեղ նրանք լինում են: Օտարության մեջ արտասահմանցիների հետ մտերմանալուն նրանց  խանգարում  է բարոյակրթությունը, հպարտությունը, օտար սովորույթների հանդեպ տգիտությունն ու արհամարհանքը:

Արվեստի բնագավառում անգլիացիները սիրում են ամենից առաջ`   վեհը, ինքնատիպը: 

 

Անգլիացիների իդեալը անկախությունն է, կրթվածությունը, ազնվությունը, նրբանկատությունը, ղեկավարել կարողանալը, համառությունը`   նպատակին հասնելու համար:

Շատ արտասահմանցիներ անգլիացիներին համարում են սառը և անհյուրընկալ: Իրոք, անգլիացիները կարող են սառը վերաբերվել ձեզ, չեն տարվի դատարկ խոսակցություններով անծանոթ մարդու հետ: 

Բայց եթե նրան ցույց տաք երաշխավորագիր-նամակ, անգլիացին ձեզ հետ շատ լավ կվարվի: Այդ դեպքում նա ձեզ կհամարի իր ընտանիքի մտերիմը:

Նրանք ճիշտ են համարում խոսել միայն իրենց մայրենի լեզվով: Անգլիացին երբեք պարզ չի արտահայտվի օտարերկրացու մոտ, ինչպես հաճախ անում են մյուս ժողովուրդները`   օտարերկրացիների հետ զրուցելիս: Նրա մտքով չի անցնում,որ իր մայրենի լեզուն կարող է ինչ-որ մեկին հասկանալի չլինել:

 

Չնայած անգլիացիների մռայլությանն ու լռակյացությանը`   չի կարելի նրանց համարել հումորի զգացումից զուրկ: Եթե ֆրանսիացին փայլում է սրամտությամբ, ապա անգլիացին`   հումորով: Անգլիացու հումորը իրենից ներկայացնում է ինչ-որ խորհրդավոր բան, անձնական, միայն իր համար, ոչ թե`   օտարների: Դժվարությունները, խնդիրները հումորով և լավատեսությամբ հաղթահարելու կարողությունը, անգլիացիների ուժի գրավականն է :

Անգլիացիները կարողանում են իրենց լավ զգալ միայն տանը և հարգում են ուրիշների ընտանեկան կյանքը: Ղեկավարի և ենթակայի համար ընդունված չէ  գործով տուն  զանգելը: Անգլիացիները ամենօրյա ուտելու հարցում քմահաճ չեն: Ուտելու վրա ծախսված փողը համարում են անտեղի: Այստեղ նրանք կողմնակից են  խիստ խնայողության:  Սեփական տանիք`   ահա անգլիական ընտանիքի երազանքի սահմանը,նպատակը, նա պատրաստ է տարեցտարի իրեն զրկել ամեն ինչից, գնալ ցանկացած տեսակի զոհողությունների: 

 

Անգլիացիները սիրում են ապրել ծանոթ իրերի շրջապատում:

Պահում են այն իրերը, որոնցից հարազատություն է բուրում: Տան կահավորման հարցում, երբ խոսքը վերաբերում է մթնոլորտի թարմությանը, ապա նկատի ունեն ոչ թե կահույքի փոփոխությունը, այլ նրա նորացումը,արտաքին տեսքը կարգի բերելը:  Այգեգործությունը անգլիացիների ազգային պաշտամունքն է, կյանքի վերաբերյալ նրանց պատկերացումների ընկալման բանալին:

Եվս մի պաշտամունք, որտեղ երևում են անգլիացիների անհատական որակները`   տնային կենդանիները:

Ոչ մի երկրում  շներն  ու կատուները շրջապատված չեն այնպիսի հոգատարությամբ, ինչպես այստեղ: Շունն ու կատուն տան ամենասիրելի անդամն են: Պարադոքս է, բայց անգլիական ընտանիքներում տնային կենդանիները ավելի մեծ ուշադրության են արժանանում, քան երեխաները: 

 

Ով առաջին անգամ է Անգլիայում,անմիջապես կնկատի, թե որքան խիստ, անթերի են դաստիարակված այստեղ երեխաները, և որքան բնական, առանց ձևականությունների են պահում իրենց  շներն ու կատուները:

Սրտի խորքում անգլիացիները համոզված են, որ ծնողներն ավելի լավ է լինեն չափից ավելի խիստ, քան բարի, ներողամիտ: Նույնիսկ ընդունված էր փոքրիկի օրորոցը դնել այնպես, որ նրա լացը մայրը չլսեր և չանհանգստանար, չմոտենար և հանգստացներ նրան: Երեխային մանկուց սովորեցնում էին, որ լացել չի կարելի, որ խայտառակություն է արցունք թափելը: Անկախ հնարավորություններից`   երեխային հագցնում են շատ պարզ, փոքրերը հագնում են այն, ինչ որ մի ժամանակ հագնում էին մեծերը: Երեկոյան ժամը 8 - 9 երեխաներին (մեծ թե փոքր) ուղարկում են քնելու, որ չխանգարեն ծնողներին`   օրվա գործերը ավարտելու: 

 

Նիհար լինելը այստեղ համարվում է առողջ ապրելակերպի և լավ դաստիարակության նշան,գիրությունը`    հակառակը:

Անգլիական ընտանիքի բոլոր անդամները իրար հետ խոսում են ,,դուք”-ով:

Հայրը համարվում է ընտանիքի գլխավորը: Մեծ հեղինակության տեր է: Հոր կամքը երեխայի կողմից  քննարկման ենթակա չէ: 

19 - 20 տարեկան տղաներն ու աղջիկները սկսում են ապրել ինքնուրույն կյանքով: 

Անգլիացիներին խորթ են սիրային զեղումները, ինտիմ զրույցները: Հանգուցյալի տանը չես լսի հեծկլտոց և չես տեսնի արցունքներ:

Ամուսնանալուց հետո երեխաները երբեք չեն ապրում ծնողների տանը: Ճիշտ այդպես էլ երբեք իրար հետ չեն ապրում երկու ամուսնացած եղբայրներ: 

Անգլիացի բիզնեսմենը պրպտող է, լավ հոգեբան է, չի սիրում կեղծիք: Մարդկային որակները նրա համար  ունեն որոշիչ նշանակություն: 

 

Եթե անգլիացի գործընկերը ձեզ հրավիրի ճաշի, մի մերժեք, բայց հիշեք, որ  դուք նույնպես պետք է կազմակերպեք նմանատիպ միջոցառում: Ճաշի ժամանակ մի մոռացեք  ժամանակի մասին: Հարցրեք, թե ինչքան ժամանակ է նախատեսել ձեր գործընկերը: Այսպիսով դուք ցույց կտաք, որ գնահատում եք ոչ միայն ձեր, այլ նաև նրա ժամանակը: 

Բարձր մակարդակի վրա է արդարության զգացումը,դրա համար էլ բանակցությունների ընթացքում նրանք կողմ են ազնիվ խաղի, չեն հանդուրժում խորամանկությունն ու նենգությունը: 

 

Բանակցություններին անգլիական ֆիրմաների հետ  պետք է պատրաստվեք լարված, մեծ պատասխանատվությամբ:

Ճշտապահությունը Մեծ Բրիտանիայում առաջնային է: Ձեռքսեղմումը ընդունված է առաջին հանդիպման ժամանակ: Հետագայում նրանք բավարարվում են  պարզ, սովորական ողջույնով: 

Անգլիացու ազնիվ խոսքին պետք է հավատալ: Նրանց հատուկ է խուսափել սուր անկյուններից`   պրոբլեմները լուծելու ժամանակ:

 

Աղբյուր`   www.mhktert.am