Մայրիկների տոն՝ Ջերմուկի թիվ 1 դպրոցում

Դասարանում դասղեկի ժամ էր (դասղեկ` Մանե Գևորգյան): Նրանք վերլուծություններ, դատողություններ և կշռադատումներ  կատարեցին «մայր» վեհ հասկացության շուրջ: Հնչեցին խոսքեր ու բնութագրումներ մայրերի մասին, որոնք առ երկինք էին բարձրանում և այնտեղ էլ ավելի աստվածային շնչով վար իջնում, մայրերը խոհուն, իմաստուն, տիեզերքից ուժ առած, երբեմն լուռ, բայց շատ խոսուն, հասկանալի:

Ներող, երբեք չարության մասին չհիշող, հանդուրժող, միշտ վեհ, բարձր: Նաև մտերիմ, անչափ սիրելի և ոչ պատահական «մայր» կոչվում: Երգերը, մեղմ երաժշտությունը, գեղեցիկ ու զգայուն խոսքը, ամբողջապես միջավայրը լցրեցին մայրությանը բնորոշ, առինքնող ու վսեմաբույր շնչով:

Խաղը, որը և´ գեղեցիկ է´ր, և´ արժևորող, կոչվում էր «Փորձի´ր շարունակել իմ միտքը»: Յուրաքանչյուր աշակերտի գրած միտքը շարունակվեց մյուս ընկերոջ կողմից և կարճ ժամանակի մեջ գրառումը վերածվեց անկրկնելի մի պոեմի: