Տոն Նոր Հաճնի թիվ 1 հիմնական դպրոցում

Մանկական զնգուն կարկաչը ազդարարեց գարնան մուտքը երգով ու բանաստեղծական քառատողերով: Գարունը որպես զարթոնք ներկայացրեցին երեխանները: Այնուհետև գրաճանաչության շնորհիվ մանկական խոսքը հնչեց հայ ժողովրդի կազմավորման շրջանից մինչև մեր օրերը: Մաշտոցյան այբուբենը ներկայացվեց որպես ամենամեծ գանձ, անմահ զորախումբ` 36 տառ- մարտիկներ:

 

Էկրանին երևում էր Մ. Մաշտոցի մեծադիր նկարը և միաժամանակ լսվում է ասես դարերի խորքից եկող նրա ձայնը. «Ճանաչել զիմաստություն և զխրատ …»:

 

Երեխանները ծնկած և երկնամած ձեռքերով միաձայն ասում են «Երդվում ենք»: Հաճախ մայրենիի և հայրենիքի մասին երգեր էին հնչում:

Բեմականացրեցին «Սուտլիկ որսկանը», դրվագները հայ գրողների կյանքից և Թումանյանի «Շունն ու կատուն» յուրովի հումորախառն մատուցվեց:

 

Աշակերտները հանդեսն ավարտեցին շնորհակալական խոսքով` ուղղված ուսուցչին և դպրոցին խոստանալով լինել արժանավոր ժառանգը ծնողների, դպրոցի, հայրենիքի: