Սևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան դպրոցում Պ. Սևակին նվիրված միջոցառում էր

Միջոցառման մասնակիցները վեցերորդ, յոթերորդ և իններորդ դասարանի աշակերտներ էին: Ներկա էին դպրոցի տնօրենությունը, ուսուցիչները, ինչպես նաև ծնողներ ու աշակերտներ, լրագրողներ:

 

Ի սկզբանե մեծ էր մտավախությունը. թվում էր` դեռահասներին չի հաջողվի հաղթահարել օրվա պատասխանատվությունը, սակայն մեկնարկի առաջին իսկ րոպեներից ի դերև ելավ ամեն տեսակ կասկած:

 

Կենցաղային դրվագներով հագեցած բեմականացումը, միմյանց տրամաբանորեն հաջորդող ստեղծագործությունները, աշակերտների աչքերում խոսող լրջությունը կամ թեկուզ միայն «Սևակ» հերոսի այդչափ տիպիկ ընտրությունը պարզապես չէին կարող «իրենցը չանել»: Ընդամենը մի պահ, և կարելի էր որսալ հանդիսատեսի թե՛ ժպտացող ու արտասվախառն, թե՛  հիացած ու ափսոսող և թե՛ մտազբաղ ու խաղաղված հայացքները: Այլ կերպ ասած` «Մարդը ափի մեջ»-ը ունկնդրելիս միաժամանակ տեսնում էիր մարդուն ափի մեջ:

 

Միջոցառման ծրագիրը, սակայն, առավել քան հագեցած էր. ներառված էին ինչպես կենսագրական, այնպես էլ ստեղծագործական  հետաքրքրաշարժ փաստեր, հնչում էին Սևակի ամենատարբեր ժողովածուների լավագույն գործերը, սիրառատ նամակները: Ամբողջ միջոցառումը  ուղեկցվում էր սևակյան խորիմաստ  խոսքերով և նկարներով  հագեցած շնորհանդեսով:

 

Անդրադարձ կատարվեց նաև «Անլռելի զանգակատուն»-ին, «Սուլամիթա»-ին, անմասն չմնացին Սայաթ-Նովային, Կոմիտասին և Նարեկացուն նվիրված աշխատությունները` բեմական համառոտ ակնարկի տեսքով: Մերթընդմերթ հնչող երաժշտական կատարումները նույնպես ազդեցիկ էին և տրամադրող:

 

16-ամյա պատանու` մինչև հանճար դառնալու ճանապարհով տանող այս միջոցառումը` մոտ երկու ժամ տևողությամբ, հանգեց իր տրամաբանական ավարտին:

 

«1971 թվականի հունիսի 17-ին ավտովթարի զոհ գնաց իր ահեղ դարի բանաստեղծը: Այդ օրը կտրվեց Սևակի տաղանդի ծառը («Այն էլ  զգացի, ցավով զգացի, որ կոտրվելուց հետո է միայն երևում ծառի բուն հաստությունը»):

Սևակն ինքն էլ գիտեր` «Մահը գեղեցկացնելու է ինձ...ես գնալու եմ, բայց չեմ կորչելու. դառնալու եմ ձեր...առողջությունը...»

 

Նմանատիպ զգայացունց միջոցառումները, անխոս, մտահորիզոնի նոր ու լայն դռներ են բացում աշակերտների առաջ. ակնհայտ էր` նրանցից յուրաքանչյուրն իր ու կողքինի ասմունքը «տնտղել-շոշափել-հասկացել էր»: